نقد فیلم جوکر (یکی از بهترین ها)
بزرگترین ناامیدی سال فرا رسیده است. این موضوع با خودبزرگ بینی عجیب و غریب بزرگسالان از تب گل لاله فصل جوایز جشنواره به عنوان چرخشی مجلل در یک برند معتبر فرهنگ پاپ ظاهر می شود. سال گذشته نسخه رسمی لوکا گوادانینو از Suspiria را داشتیم، و اکنون این جوکر است، از کارگردان و نویسنده همکار تاد فیلیپس: یک اسطوره منشأ جدید برای معروف ترین حریف ابرشرور بتمن.
خواکین فینیکس در اوایل دهه 1980 نقش آرتور فلک را بازی می‌کند، یک بازنده و تنهای رقت‌انگیز در شهر گاتهام. آرتور یک بستری سابق در یک مرکز روانپزشکی است، اما اکنون اجازه دارد با مادر مسن خود، پنی (فرانسیس کانروی)، در آپارتمان شلوغ او زندگی کند. بیچاره آرتور یک بیماری عصبی دارد که به این معنی است که او ممکن است در لحظات نامناسب به خنده های جیغ بکشد. او عاشق همسایه‌ی مجردش سوفی (زازی بیتز) است و کاج‌ها را برای تبدیل شدن به یک کمدین، مجری جذاب تلویزیونی قهرمان، موری فرانکلین (رابرت دنیرو) دوست دارد. اما او فقط می‌تواند به عنوان یک دلقک در آرایش پوزخند و کفش‌های پنجه‌دار که یک بنر تبلیغاتی را بیرون از فروشگاه می‌چرخاند، شغلی پیدا کند، جایی که توسط اراذل جوانی که از آنجا عبور می‌کنند مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. یک روز، پس از آن که تحقیر و ناامیدی بیش از حد تحمل می شود، آرتور اسلحه ای به دست می گیرد و متوجه می شود که استعداد او در کمدی نیست بلکه خشونت است.
فیلیپس قبلاً فیلمی را کارگردانی کرده است که در آن یک شخصیت خنده‌دار- خنده‌دار با مشکلات یادگیری ظاهر می‌شود: آلن در فیلم خماری با بازی زک گالیفیاناکیس، آن شخصیت ناکارآمد عجیب و غریب که اسم «عقب‌افتاده» را اشتباه تلفظ می‌کند. من تعجب می کنم که جوکر با حضور گالیفیاناکیس در رهبری چگونه خواهد بود. خوب، انتخاب بازیگران Phoenix به وضوح نشان می دهد که جوکر چقدر سکسی قرار است باشد.
طراحی تولید فوق‌العاده مارک فریدبرگ، برخی از تصاویر منظره شهری دوره فوق‌العاده توسط فیلمبردار لارنس شر، و اجرای قوی فینیکس، هر چند که بهترین او نیست – به خوبی ظاهر او در فیلم استاد پل توماس اندرسون نیست. این فیلم تا زمانی که حمام خون انتقام جوی وحشتناک جوکر در مترو در اوایل شروع شد، توجه شما را به خود جلب می‌کند، شاید هدف آن بازتاب تیراندازی بدنام برنهارد گوتز در سال 1984 باشد – اگرچه فیلیپس با احتیاط آن را یک حمله غیرنژادپرستانه می‌داند. پس از این، فیلم با مطالب خسته کننده و اجباری در مورد تحریک احتمالی جوکر به یک جنبش ضد سرمایه داری و ضد ثروت با معترضانی که لباس دلقک می پوشند، علاقه شما را از دست می دهد. حرفه جنایی و قاتل سریالی خود جوکر به طرز گیج کننده ای شکست می خورد.
این فیلم به فیلم‌هایی از دوران درام، مانند فیلم خارجی مرگ، اتصال فرانسوی و شاید حتی جنگ ستارگان اشاره می‌کند، اما واضح‌تر ادای احترامی پرزحمت و بی‌معنی به کلاسیک اسکورسیزی/دنیرو به نام پادشاه کمدی است. bit of Taxi Driver، به این معنی که در لحظات مختلف کمی شبیه به The King of Comedy و Taxi Driver است، فقط به خوبی نیست.
این ارتباط توسط بازیگران خود دنیرو مشخص می‌شود، اما با این وجود، به‌ویژه در مقایسه با فیلم You Were Never Really Here اثر لین رمزی، که فینیکس در نقش یک فرد تنها با مادرش زندگی می‌کند، غیرقابل کسب و کار است.
کل ایده دلقک بدخیم باید بسیار مرتبط باشد. ما در عصر ترولینگ، اینسل ها و قلدری اینترنتی زندگی می کنیم. (میلو یانوپولوس وحشتناک در بیوگرافی توییتر خود که اکنون لغو شده است، خود را یک «ابر شرور» توصیف کرده است.) درگیر شدن با همه اینها هیچ مشکلی وجود ندارد و همه چیز درست است - و ردیف «کپی» یک شاه ماهی قرمز است. اما، شاید به این دلیل که نمایش پرخاشگری آنلاین دشوار است، فیلیپس به طور قابل درک می خواست که فیلمش در عصر ماقبل وب اتفاق بیفتد. با این حال، زمانی که ویدیویی از تلاش فاجعه‌بار آرتور برای استندآپ کمدی به نوعی ظاهر می‌شود، او یک لحظه شبه یوتیوبی نابهنگام را وارد داستان خود می‌کند. (من نمی دانم که آیا پیش نویس قبلی و با مجموعه معاصر از فیلمنامه وجود نداشت.)